Afscheid van Safier – Een Onvergetelijk Paard

Soms heb je wel eens zo’n gevoel dat alles te goed gaat, met daarbij een onderbuikgevoel dat er vast iets gebeurt wat alles weer even op zijn kop zet…

Maandag was ook zo’n dag, die koud begon, maar een dapper zonnetje gaf gedurende de dag steeds meer warmte. De paarden genoten zichtbaar van de zonnestraaltjes op hun rug.

In de middag kwam Milan Gies (een bekende fotograaf) voor zijn project nog een aantal paarden op de foto zetten, en ook dat ging als vanzelf. Binnen no time stonden ze in de perfecte positie voor de mooiste foto’s.

Tegen het einde van de middag kwamen alle paarden naar binnen voor het avondeten en de nacht, lekker los, op hun dooie gemak, nog een beetje soezerig van de heerlijke dag en benieuwd naar het avondmenu (wat zoals gewoonlijk voor allemaal een lekkere slobber was).

Terwijl de oudjes aan het eten waren, haalde ik ondertussen de kipjes naar binnen in hun nachthok en liep ik terug naar binnen. Nog even een halster ophangen dat gevallen was op de box van Bjuka, en ik hoor een raar geluid achter me.

Tegelijkertijd hinnikten Remember, Mistral en Sterre.

Ik kijk achterom en zie Safier neergaan. Wat verdwaasd staat hij gelukkig snel weer op. Ik zet de staldeuren open om hem ruimte te geven, maar hij wankelt naar achteren. Terwijl ik de dierenarts bel, zakt hij voor de tweede keer in elkaar. Paniek, want dit is echt foute boel.

De dierenarts zit te ver weg, een andere dierenarts gebeld, spoedlijn bezet… Maar terwijl ik nog met mijn telefoon in de hand sta, hoor ik ineens alle paarden hinniken, gevolgd door een doodse stilte, en besef ik dat dit een afscheid was.

Een afscheid van een paard dat op manege De Scheldestad Vlissingen erg geliefd was en bij ons ook menig hart heeft veroverd.

Safier, die altijd een macho probeerde te zijn, met zijn oren naar achteren als je voorbijliep terwijl hij aan het eten was, maar ondertussen best een hapje met je wilde delen.

Safier, die zichzelf groot, stoer en sterk maakte om te showen, maar bij het eerste geluid van ezeltjes achter Sterre wegdook om snuivend te onderzoeken waar dat geluid vandaan kwam.

Safier, die het heerlijk vond om met Unicum, Navarro of Blackjack een potje te sparren.

Safier, die op het eerste gezicht hopeloos verliefd werd op de knappe Alento, maar verdreven werd door Topaz en daarom troost zocht bij Alex.

Safier, die altijd wist dat er in de zakken van zijn favoriete Wendy (dank je wel, Wendy, voor al jouw extra liefde voor hem) een extra snoepje voor hem zat.

Safier, die we zo graag nog zoveel meer jaren in de stichting hadden gegund.

Safier, dat zo bijzondere paard, voor velen diep in menig hart verankerd. Wat was je leuk, en lief, en knap, en nog zoveel meer.

En Safier… weer een topper die we zo gaan missen, maar nooit zullen vergeten.💔