Ivo

Gestorven: 06 maart 2014

Vandaag was een zonnige dag, maar helaas ook een dag met een zwart randje. Na een geslaagde excursie bij de stichting ben ik naar Ivo gereden op de paardenpraktijk. Ivo staat daar al zo’n anderhalf jaar omdat hij niet kon aarden op de stalling waar de andere oudjes staan. Te veel paarden, te veel mensen, te veel activiteit, en dat kon hij in zijn koppie allemaal niet verwerken, ondanks alle goede zorgen.

Dankzij de paardenpraktijk West-Brabant mocht hij bij hen op de kliniek komen staan om daar van zijn pensioen te genieten. We zijn enorm dankbaar voor deze extra kans voor Ivo, want wat had hij het naar zijn zin! Hij bloeide op en genoot van zijn rust met niet meer dan vijf paarden op stal. Elke dag kon hij lekker buiten zijn, en hij kreeg aandacht van iedereen op de praktijk.

In de anderhalf jaar dat Ivo op de praktijk heeft gestaan, heeft hij nieuwe vrienden gemaakt. Ivo was een paard met een verleden, waardoor hij soms anders reageerde dan een normaal paard. Maar dit werd met een glimlach door de vingers gezien. “Ach ja, het is Ivo en we kennen hem nu wel… hij bedoelt het niet kwaad.”

Ondanks dat hij het op deze plek enorm naar zijn zin had, zagen we hem ook achteruitgaan. Zijn ogen straalden niet meer, hij was treurig en liet duidelijk zien dat hij er geen zin meer in had. Het was genoeg, hij was op, het was klaar.

Vandaag hebben we afscheid genomen van een bijzonder paard, een leermeester en een vriend. En oh, wat blijft dat toch verdomd moeilijk…

Lieve Ivo, ik hoop dat je nu de rust hebt gevonden waar je zo naar hebt gezocht en die je zo ontzettend is gegund.