Cappucino
Lieve Cappucino,
Op 23 mei 2017 hebben we afscheid genomen van onze geliefde Cappucino. In juni 2012 kwam je bij de stichting, en hoewel je net je vijfjarig jubileum niet hebt gehaald, ben je voor altijd in ons hart. Na je tijd bij Manege de Wolf in Huijbergen kwam je bij ons, vol levenslust ondanks diverse klachten die het werken onmogelijk maakten.
Ik kende jou nog van mijn tijd bij manege de Wolf, maar bij aankomst was je meer geïnteresseerd in de grote groene wei en de knappe merries dan in mij. Vanaf dat moment was je thuis, altijd vrolijk, opgewekt en nieuwsgierig naar alles en iedereen. Je gezellige gebrom in stal als warm welkom zullen we enorm missen.
Je was een steunpilaar voor mensen die het vertrouwen in het paardrijden kwijt waren. Op je rug straalde je uit dat alles goed zou komen. Ook bij de opvang was je vaak een grote steun bij het verwerken van verdriet, je was er gewoon altijd.
Naast een steunpilaar voor mensen was je er ook voor de andere paarden. Toen Avanti plotseling overleed, nam je Luna op sleeptouw en wandelde je samen verder. Ondanks je sterke uitstraling ging het slechter met je gezondheid. Je had Cushing, waardoor je een dikke vacht kreeg die we de laatste twee jaar hebben geschoren om je verkoeling te geven. Je vond het heerlijk en ging zelfs slapen tijdens het scheren, onder het toeziend oog van Luna.
Afgelopen maanden werden de zorgen groter door een ontstoken kies en holteontsteking die zonder operatie niet zou genezen. Toch toonde je je op de kliniek als een jonge hengst. Inslapen was geen optie, je was nog te vol levenslust. Dus ging je terug naar je kudde, genietend van extra aandacht, snoeperijtjes en verwenmomenten. Annelie deed haar uiterste best om jouw oude dag zo waardig mogelijk te laten zijn.
Tot vandaag, toen je oude dag niet meer paardwaardig bleek. Het was goed zo, je hebt nog een paar weken genoten op de wei met je maatjes. Met een eerlijk afscheid, op het juiste moment voordat je zou gaan afzien, hebben we samen met Annelie de laatste stappen van jouw pad gelopen, met Luna in jouw voetspoor. Jij, die altijd een steun was voor de kudde, mocht nu rekenen op de steun van de anderen. Terwijl je wegzakte in een diepe slaap, stonden ze er allemaal bij.
Nog een laatste bijzondere groet naar de groep, nog even laten weten dat het goed was…
Dag grote bijzondere vriend, dank je wel voor al die mooie momenten en levenslessen.