Rebecca

Gestorven: 19.03.2010

Jouw opname bij de stichting kwam absoluut onverwacht uit de lucht vallen, het manegepaardenpensioenfonds is opgericht om juist oude manegepaarden een plek te geven waar ze oud kunnen worden, maar voor jou heb ik een uitzondering gemaakt je was immers geen manegepaard.

Jij was voor jou vrouwtje het belangrijkste wat ze bezat naast haar familie, maar jij kwam altijd op nummer 1

Helaas werd jou vrouwtje getroffen door een herseninfarct, waardoor ze niet meer voor zichzelf, laat staan voor jou kon zorgen.

De familie wist hoe belangrijk jij voor haar was, en ze wilden jou graag in de familie houden. Maar waar laat je een paard als je zelf geen stallen of weide hebt?

Zodoende hebben ze contact gezocht met de vraag of wij geen hulp konden bieden.

Een verdrietig gesprek met de familie volgde, en wij konden niet anders dan onze stallen, en hart open stellen voor jou.

Je was toen al best op leeftijd, maar nog hartstikke fit, en het klikte gelijk met de andere paarden en vooral met Mr Doon.

Hij was nog maar pas zijn maatje Lucky verloren en had grote behoefte aan een nieuw maatje.

We hadden regelmatig contact met de familie, want eigenlijk bleef je gewoon hun paard, ze betaalden alles zelf, en wij zorgen voor de dagelijkse verzorging.

Af en toe kwamen ze langs met je vrouwtje als ze een goede dag had.

Naar de wei lopen ging niet meer, maar dat was geen punt we pakten een kruiwagen en we reden haar in de kruiwagen naar jou in de wei.

Wij kunnen ons niet voorstellen hoe jouw vrouwtje zich voelde, zo opgesloten te zitten in een lichaam wat niet meewerkt, maar de uitwerking van jou op haar was geweldig om te zien.

Je hebt zelf ook veel meegemaakt in de tijd dat je bij de stichting was, op een dag kwam je niet meer omhoog in je stal, waarschijnlijk had je te lang op 1 kant gelegen waardoor je spieren wat verzuurd waren, je bent toen opgetakeld en in overleg met de dierenarts moest je een ochtend door de takels blijven ondersteund zodat het bloed weer kon gaan stromen en je niet meer op de grond kon zakken.

Smiddags zouden we bekijken of je op eigen kracht weer kon staan, en wat was je sterk, want je kon weer op eigen kracht staan en zelfs even rollen en weer opstaan.

Ook de verhuizing heb je nog meegemaakt, samen met Mr Doon in de trailer wat was je intens nieuwschierig waar we heen gingen, en eenmaal aangekomen vond je alles even leuk, de eerste jaren in de grote wei met alle andere paarden, en later toen jullie echt oud werden en behoefte kregen aan een eigen rustiger plekje samen met Mr Doon en Volita hadden jullie een eigen apart stalletje met een eigen wei speciaal voor de alleroudsten en daar genoot je wel van want daar kreeg je extra aandacht.

Jou vrouwtje heeft gelukkig ook jou nieuwe plekje nog gezien en ook daar hebben we haar weer in de kruiwagen getild en rondgereden om alles te laten zien.

Helaas is jouw vrouwtje korte tijd later overleden, een verdrietige periode voor de familie, maar ook na haar overlijden zijn ze altijd voor jou blijven zorgen samen met de stichting.

Rebecca, ook jij overleed niet lang daarna in het bijzijn van je maatjes, weer een verdrietig afscheid maar ik ben blij dat we dit hebben kunnen doen voor jou, voor je vrouwtje en voor de familie ik heb er geen seconde spijt van gehad.

Op de foto links Rebecca, rechts Mr Doon, gewoon omdat ze altijd samen stonden