Ons Bestuur

Ik ben Carola Poot, geboren op 21 maart 1978, te Scherpenisse (eiland Tholen).

Mijn jeugd heb ik doorgebracht in Sint Maartensdijk, en mijn tweede jeugd in Bergen op Zoom.

Toen ik nog jong was (lees “jonger dan nu, want eigenlijk ben ik nog steeds jong”) heb ik mijn ouders regelmatig de oren van hun hoofd gezeurd omdat ik een paard wilde.

Helaas meer dan een konijn, een paar katten, een schildpad en een klein leger vissen heeft er nooit in de tuin gestaan (Gelukkig voor de buren).

In de pubertijd maakte mijn kleine meisjes paardenwens plaats voor jonge meisjes wensen, en verdween ook het stampvoetenwerk in de kast omdat ik bij een van mijn vriendinnen had geleerd dat paarden je op twee manieren kunnen laten vliegen.

Volleybal was veel leuker, ook meer jongens, dus dat is veel interessanter op je 14e.

Tot ongeveer mijn 25e jaar niet meer aan paarden gedacht, had het toen druk met werken, daarnaast had ik 2 honden, 6 katten, 5 konijnen, en regelmatig een huis vol vogels, eekhoorns, egels, en af en toe een door de katten gevangen muis, die ze vrolijk binnen brachten om te laten oplappen.

Deze dieren waren allemaal gedumpt, aangereden, of verwaarloost, dus ik kon mijn ei wel kwijt zeg maar.

Daarna kreeg ik een keer een paardrijles cadeau, gewoon als een eenmalige verrassing, en u begrijpt het vast wel, het hek was van de dam.

Een keer werd twee keer in de week, en toen drie keer plus op zondag een buitenrit, ik was verslaafd.

Helaas werd ik ook flink met mijn neus op de feiten gedrukt toen mijn lievelingspaard op de manege naar de slacht was gebracht omdat hij het werk niet meer aankon door de artrose in zijn benen.

De combinatie paardenverslaving en bovenstaand drama leidde naar een eigen paard Luna, een mooie zwarte merrie van 10 jaar met een eigenwijs karakter, maar vanaf dag 1 mijn maatje.

Luna en ik hebben samen zowel de binnenbak als de buitenbak en het bos onveilig gemaakt, door er zo hard mogelijk doorheen te scheuren, oortjes naar voren, teugels los, en genieten, af en toe een sprongetje, maar dat had natuurlijk helemaal niets met paardrijden of dressuur te maken, dus daar werd door een aantal mensen een stokje voor gestoken, we werden opgegeven om mee te gaan doen aan wedstrijden, en daar hebben we allebei best veel plezier aan beleefd, niet vanwege de prijzen, maar vanwege de juryleden die regelmatig de auto’s uitrolden van het lachen, omdat luna weer eens in zijn achteruit ging bij een bloempot, omhoog ging bij een hekje wat er eerder nog niet stond, of door spontane hengstigheid niet meer vooruit wilde.

Kortom dat wedstrijd gedoe was niet voor ons als combinatie weg gelegd, wij waren meer voor de minder serieuze dingen, een verkleedwedstrijd op de manege bijvoorbeeld, samen met Anita en Memphis, waarbij ik jarretelletjes een mooie onderbroek en een Bh had gemaakt voor de paarden, en wijzelf als twee dikke danseressen op de paarden zaten.

Of als twee bijtjes, waarbij we zelfs nog werden uitgenodigd om onze act te komen opvoeren bij Wouw vooruit.

Toch heb ik een tijd lang nog wel wedstrijden gereden met Memphis, het paard van Anita, en ook regelmatig wel wat prijzen weggesleept, maar door persoonlijke omstandigheden kreeg ik minder tijd, waardoor ik niet meer en elke avond Luna kon rijden, twee keer in de week met Memphis kon lessen, in de weekenden op wedstrijd, en tussendoor ook de paarden van de stichting nog kon bijhouden.

Ik ben toen gestopt met de wedstrijden, en Luna is toen verhuisd van de Wolf naar de stalling van de andere paarden zodat ze lekker met de rest op de wei kon gaan genieten, en dat doet ze nu nog steeds, als privé paard heeft ze samen met Avanti de leiding over de kudde.

Luna blijft de rest van haar leven bij mij, dat heb ik haar beloofd, al moet ze mijn aandacht nu wel delen met heel veel andere paarden, maar ik weet dat ze dat wel begrijpt.

Want inmiddels heeft de Stichting een kleine groep van 24 dieren kunnen opvangen en een pensioen kunnen geven, dit is iets waar ik ontzettend trots op ben, maar ik ben me ervan bewust dat ik dit niet had kunnen doen zonder de steun van alle donateurs, dus ik ben ook ontzettend trots op u !!