Lieve Alento,

30 april zou je 24 jaar worden maar dat gaan we niet meer meemaken.

Uit het niets, totaal onverwacht, en eigenlijk nog steeds niet te bevatten moesten we jou noodgedwongen laten gaan.

Jouw pensioen begon bij ons april 2021, waar je bijna tegelijk met Greta kwam.

2 bijzondere verschijningen, Greta de Belse knol, en jij een Friese merrie.

2 pracht paarden.

En jullie vielen met jullie neus in de boter, want het weideseizoen ging beginnen en wat genoot je van het buiten zijn!

Hele hechte vriendschappen waren niets voor jou, jij vond alle andere paarden leuk, en was lief voor iedereen, niemand bijzonder.

En zo ontzettend tevreden….

De verhuizing volgde, een nieuwe plek, nieuwe stallen, voor jou geen probleem, vol vertrouwen stapte je de trailer in, en of je er al jaren kwam, zo stapte je de nieuwe stal in.

Even wennen aan de buurman Black Jack, hij had misschien een beetje veel praatjes in het begin, en hij vond dat hij eerst een paar happen uit jouw hooiruif mocht nemen voordat jij eraan mocht beginnen, maar dat vond je geen probleem.

Geduldig wachtte je een paar minuutjes en dan stonden jullie even later hoofd aan hoofd samen smakelijk te eten.

Uiteindelijk kon ook Black jouw knappe verschijning niet weerstaan.

Alles aan jou was zwart, behalve je wenkbrauwen, twee grijze strepen boven je ogen, het maakte je bijzonder en wijs.

In de paddock was niet zo jou ding, modder aan je voeten….. liever niet.

Je sokken nat maken als je door een plas moest??? No way……

Maar alles went, dus uiteindelijk liep je er net zo makkelijk door.

Een oude vlam kwam bij ons met pensioen, Topaz, jij kende hem direct toen hij in de middenpaddock liep, en je begroette hem vriendelijk door naar de draad te komen, en gelijk met hem te gaan staan neuzen.

Was dit een nieuw begin van een oude liefde???? Helaas Saxie pikte hem in.

En dan 29 april 2023 voor de allereerste keer op de wei op jullie nieuwe plek, wat hebben we daarnaar uitgekeken.

Alle paddocks gingen open, en als 1 grote kudde kwamen jullie bij elkaar op de wei, wat een geweldig gezicht, en wat ging het goed!

Van April tot eind Oktober hebben jullie op de wei gelopen, tot het te nat werd en we de wei moesten gaan sparen.

Tijdens het weekend van de hoefbekappers cursus pasgeleden was het eventjes wat droger en ik was zo trots op jullie, jullie waren zo braaf en geduldig geweest, dat ik vond dat jullie wel even mochten uitrazen op de wei, wat ben ik blij dat we dat toen nog hebben gedaan, want inmiddels is er heel wat veranderd…….

Donderdag de dag begint vroeg, want de tandartsen staan zo op de stoep om bij jullie allemaal de tandjes weer te checken, op jullie leeftijden staat er nogal eens eentje los, dus werk aan de winkel.

Ook jouw tanden zijn weer keurig geveild, en na het uitslapen van je roesje mocht je na 2 uur weer eten als je wakker genoeg was.

Je stond wat te trillen, maar wij dachten dat dat de inspanning was geweest omdat je het altijd moeilijk vond om evenwicht te houden.

Bij de avond voerronde had je je eten niet op, en daar was je zo gek op, dus dat was vreemd.

Je stond in de typische houding van slokdarmverstopping, en omdat je dat de laatste tijd al vaker had begon ik je slokdarm zachtjes te masseren, zo kon ik je elke keer al helpen.

Na een half uurtje was het deze keer nog niet gelukt, dus tijd om de dierenarts te bellen.

Het leek zo opgelost, want met het inbrengen van de neussonde schoot de verstopping door, en haalden we opgelucht adem. Appeltje, eitje, over een paar uurtjes zou je weer de oude zijn.

‘S nachts een paar keer bij je gekeken, en stond je rustig om je heen te kijken.

De ochtend erna wilde je nog niet eten, en stond je weer te trillen. Weer die alarmbellen, en weer de dierenarts gebeld.

Nu gingen we verder kijken, want dit stond los van de verstopping van de avond ervoor, en bij het opvoelen werd snel duidelijk dat t flink mis was.

Kort overleg, grote zorgen bij de dierenarts, er was 1 kans maar dan moest je met spoed naar de kliniek.

Natuurlijk!!! We lieten de boel de boel, en zijn zo snel mogelijk naar de kliniek gereden waar we al werden opgewacht.

Nog meer onderzoeken volgden, en nog steeds stond jij met je oortjes naar voren vrolijk om je heen te kijken, genieten van alle aandacht.

Een buikpunctie liet zien waar de artsen al voor vreesden, dit was serieus foute boel, en zou niet meer goed komen.

Fleur en ik zijn met je naar buiten gelopen, waar je nog eventjes hebt kunnen genieten van grasjes, en de laatste knuffels, ondertussen namen wij afscheid.

Wat was dit moeilijk jou zo te zien, je liet totaal niet zien hoe enorm veel pijn je had, en hoe ziek je was. Zo typisch Fries, je stond met je oortjes naar voren dood te gaan, en te lijden in stilte.

Lieve Alento, wat was je dapper, nu geen pijn meer, en eeuwig genieten van uitgestrekte weides vol groen gras.

We zullen je nooit vergeten.

Een van de fans van Alento heeft gevraagd of er een betaalverzoekje geplaatst kon worden voor de medische kosten van de dierenarts en de kliniek.

Zij denkt dat er van de oude manege waar Alento vandaan komt wellicht mensen zijn die graag een bijdrage willen doen als laatste eer.

Dat zou heel fijn zijn, want hoewel we er absoluut alles aan doen om onze oudjes alle kansen te geven zijn deze kosten steeds weer een aanslag op de spaarrekening voor hun pensioen.

Niets is verplicht, maar voor wie iets kan missen voor onze kanjer Alento……..

Daleja Stables

Hoi, ik heb een betaalverzoek gemaakt voor Medische kosten Alento. Je kunt het bedrag aanpassen en met elke bank in Nederland betalen. Dank je wel!