Mr. Doon
-
15 mei, 2013
-
Lucky en Mr Doon
Het balletje was gaan rollen, en ook voor jullie werd een oplossing gezocht.
De manege was failliet, en alle paarden waren verkocht of overgenomen behalve jullie tweetjes, een wit schimmetje vol grote tumoren op je hoofd, en onder je staart en een bruin paardje met veel te lange hoeven en een koker die 4 x zo groot was als normaal beiden de respectabele leeftijd van rond de 43 en 40 jaar, zelfs de slager had (gelukkig) geen interesse in jullie.
2 trieste paardjes dus die ik met liefde in de stichting wilde opnemen.
Voor donateurs voor jullie was gezorgd, wanneer kon ik komen ?
Er was niemand die jullie kon brengen, dus ben ik zelf gereden naar Krimpen aan de Ijssel.
Daar aangekomen stonden jullie naast elkaar in jullie stalletjes in een verder lege manege, er lag een stapeltje dekens en 2 halsters die mocht ik er wel bij hebben.
De manegeeigenaar was zelf niet aanwezig, maar zo werd er verteld ze hadden de donateursformulieren aan iedereen meegegeven en die zouden worden opgestuurd aan mij.
Daar sta je dan, 2 trieste oudjes naast je, wetende dat die donateurs er waarschijnlijk nooit en te never zullen komen, maar ik kon jullie ook niet achterlaten.
Onderweg de dierenarts maar gebeld om jullie voor de zekerheid even te onderzoeken als we op stal waren.
Eenmaal op stal was ook de trailer uit Zwijndrecht net gearriveerd met Zero en Volita zij zouden dezelfde dag als jullie bij de stichting komen, en wat was het een groot contrast………. 2 volle paardjes in de ene trailer tegenover 2 schrale paardjes in de andere trailer.
Maar toen jullie op stal stonden straalde de tevredenheid me tegemoet, Lucky, jij met je gigantische overbijt, maar oh zo vrolijke koppie, en Mr Doon de onzekerheid zelve, maar zolang Lucky in de buurt was kon je de hele wereld aan!
Na het onderzoek door de dierenarts werd vastgesteld dat de tumoren op je hoofd ( de grootste was bijna zo groot als een mandarijn op je voorhoofd ) goedaardig waren en dat we er het beste niets aan konden doen zolang ze dicht waren.
Je overbijt kon je prima mee leven, dat deed je immers al veel langer, er mocht wel wat extra voer in, maar verder kon je nog wel wat jaartjes mee.
Mr Doon ook jij werd onderzocht, vooral je koker baarde me zorgen. 40 jaar was daar dus schijnbaar niets aan gedaan……. Een flinke ontsteking en gewoon versteende klonters kwamen uit je koker bij het schoonmaken, dat moet flink pijn hebben gedaan!
Maar je liet alles over je heen komen, en was een tevreden paard, je liet nooit het achterste van je tanden zien, en soms had je periodes dat je heel mager werd, maar dan knapte je gelukkig ook weer op.
Je was er bij toen Lucky in de stal een herseninfarct kreeg, jullie stonden nl samen in 1 grote stal.
Jou grote kleine vriendin die daar zo op de grond lag, wij die er zo machteloos omheen zaten tot de dierenarts er was om haar rustig te houden.
2 jaar hebben jullie nog samen genoten van jullie oude dag tot je die dag afscheid hebt genomen op jou manier.
Je wilde niet uit de stal, dus mocht je erbij blijven toen Lucky inmiddels 45 jaar haar laatste adem uitblies ze was niet alleen.
Wij hebben nog even met de dierenarts gepraat en toen we terug bij stal kwamen had jij haar bedekt met stro, en stapte je langs haar heen uit de stal, door jou gedrag wisten wij dat het goed was zoals het was gegaan.
Zelf heb jij Mr Doon de verhuizing naar de nieuwe plek nog meegemaakt, elke dag genoot jij samen met je inmiddels nieuwe vriendin Rebecca van jullie oude dag op een eigen stukje wei, tot de dag dat ook Rebecca overleed, ik ben er van overtuigd dat dit voor jou de druppel is geweest een week later ben je in je stal gaan liggen en had je de moed opgegeven je kwam niet meer in de benen.
Ik begreep het wel en heb met een grote knuffel afscheid genomen je was 43 jaar.