Whiskey

Overleden: 15-12-2009

Whiskey (en Vincent,)

2 reuzen uit Zeeland, Vlissingen om precies te zijn.

Jullie werden gebracht door een groepje fans, die er tot het laatste moment bij wilden zijn als jullie naar jullie niet stal gingen, het was fijn te zien dat jullie zo geliefd waren bij jong en oud.

Als ik jullie zag stond Whiskey met haar mooie witte vlekken en bles altijd te glanzen in de wei, een echte dame die bang was om vies te worden in het begin, en bij jou Vincent droop de modder er van af, hoe dieper en hoe viezer de plas hoe beter!!

Dat was dan ook altijd het eerste wat je deed als je de wei in kwam, met een grote plons de plas in duiken.

Whiskey stond je altijd aan te kijken of je niet goed spoorde, maar dat was voor jou het ultieme begin van de dag.

Jullie waren 2 maatjes door dik en door dun, Whiskey was de baas, Vincent was een beetje een doetje, maar als er iets engs op het erf lag, of stond dat kroop Whiskey snuivend en briesend achter je kont, en jij ging er als een echte heer gewoon langs of er niets aan de hand was.

Zo hadden jullie altijd steun aan elkaar, sommige mensen zeggen wel eens joh het zijn maar paarden die hebben niet zoveel weet wat er gebeurd hoor, maar aan jullie kon je zien hoe jullie aan elkaar gehecht waren.

Samen zijn jullie bij de stichting gekomen omdat het werk op de manege te zwaar werd, en omdat jullie al zo verschrikkelijk lang daar dag in dag uit de ruiters hadden rondgereden, nu werd het tijd voor jullie om te gaan rusten.

En wat hebben jullie genoten, eerst in Nispen en later op de nieuwe plek in de buurt van Steenbergen.

De verhuizing was even spannend, maar Vincent jij hebt Whiskey erdoorheen gesleept, dankzij jou was ze rustig op de trailer, en dankzij Whiskey was jij al snel weer gewend op de nieuwe plek.

Het was van begin al bekend dat je de ziekte van Cushing had, maar behalve het lange krullende haar had je gelukkig nog geen klachten, dus het was voor ons een groter probleem dan voor jou, want ja die plassen modder bleven jou favoriet! Heel je vacht zat vaak vol modder, gras en mest, hoe smeriger hoe beter leek je te denken.

We zijn je zelfs een ochtend kwijt geweest, waar er ook gezocht werd geen Vincent in de wei, tot we je naam riepen, toen kwam dat grote bruine hoofd omhoog en bleek je in de sloot te staan, want daar aan de kant was het gras veel lekkerder, je stond gewoon op je gemak in de sloot te eten van het gras en het riet.

Met je mooie grote zwarte vriendelijke ogen had je al snel vele harten veroverd op stal, je was een van de favorieten, en kreeg dus vaak de meeste knuffels. Whiskey vond dat niet zo heel erg, want die was niet zo van het knuffelen, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg leek ze vaak te denken.

Helaas kreeg je in de loop der jaren steeds meer klachten erbij tot de laatste week. Ineens had je overal bulten over je hele lichaam, die sprongen dan open en gingen maar moeizaam dicht.

Uit een bloedonderzoek kwam naar voren dat je ernstige suiker had, in combinatie met de Cushing is dat jou fataal geworden.

Ontstekingen door je hele lichaam, als we de ene onder controle hadden, kwam er weer een andere tevoorschijn.

Die strijd hebben we verloren, samen met Whiskey hebben we op een mooie zonnige dag afscheid genomen van je.

Whiskey, waar we al bang voor waren gebeurde ook al snel, heimwee naar je maatje dat was duidelijk.

Even leek je aansluiting te vinden bij een van de andere paarden, maar savonds op stal bleef je hinniken.

We hoopten dat het in de zomer weer beter zou gaan als je lekker de wei op kon, maar dagenlang stond je te staren naar iets in de verte, iets wat jij wel zag maar wij niet.

Je ging sukkelen met je achterhand, af en toe zat je minutenlang op je kont op de grond in de wei en kon je even niet omhoog komen, je achterhand was te zwak.

Er werd met de dierenarts al gesproken wat te doen als……. Maar je was altijd al een eigenwijs paard, je wist zelf wel wat het beste voor je was……

Op een ochtend na het voeren zagen we je in de wei liggen, hoe dat is gebeurd is nog steeds een raadsel want je stond in de paddock, daarnaast ligt een slootje en daarnaast de wei, je lag er zo vredig bij het kan bijna niet anders dan dat je gebroken hart het had opgegeven voordat wij voor jou moesten beslissen.